Marzenia nie do spełnienia

Dzisiaj mam.mega podły dzień. Teściowa gada ciągle o.kobietsch w ciąży i tym co im się rzekomo należy- chce paczki musi je dostać itd. najchętniej już bym sobie poszła gdzieś daleko żeby tego nie słuchać bo wiem że to #zwykle zajście w ciążę nie jest dla mnie takie zwyczajne jak dla reszty świata , to nie jest takie oho będę w ciąży w maju i jestem. U nas walka trwa ponad dwa lata. Były momenty gdzie na widok małego dziecka płakałam i nie miałam ochoty wyjsc z domu, chciałam.sie zaszyć gdzie najlepiej na biegunie żeby nie widzieć tych wozeczków i dzieci...
Niedługo na świat przyjdzie kolejny czlonek rodziny mojego męża tj . Dziecko jego.najmlodszego brata.
Czuję się jakaś znowu zagubiona bo oni sobie zaplanowali i mają ja już planuje ponad dwa lata i nadal nie ma widoków na dziecko... Styczeń miesiąc narodzin tego dziecka będzie dla mnie mega trudny

Właśnie leżę sobie na kanapie i zdaje sprawę, że ten miesiąc starań zdany jest na porażkę. Nie staraliśmy się wcale dziś owulacja a mój mąż chrapie właśnie z sypialni. Mam ochotę wyjść z domu , nawrzeszczeć na kogoś i spytać po raz kolejny :dlaczego my? Dlaczego ja nie mogę mieć tak od po prostu dziecka? Dlaczego ciągle muszę patrzeć w kalendarz? Chodzić na wizyty? Załatwiać wszystko prywatnie bo na NFZ to można sobie prowadzi co najwyżej zdrowa ciążę. Czy kiedykolwiek nam się uda? Czy żyje nadzieja która nigdy nie skończy się na trzymaniu w ramionach swojego dziecka? Dlaczego muszę tak długo przez to przechodzić? I czemu coraz mniej wsparcia czuję w moich bliskich...
Mam dość dzisiejszego dnia. niech się już skończy..

Witajcie po krótkiej przerwie.
Dzisiaj poruszam temat "dobrych rad " udzielanych mi i mojemu mężowi odnośnie tego jak starać się o dziecko.
Chyba najciekawsze spostrzeżenie padło z ust osoby, która bym nawet nie podejrzewała i brzmiało mniej więcej tak: " Napaczcie się na naszego wnuka , to może i wam się zachce dziecka". Hmm jakbym od samego myślenia o dzieciach i patrzenia na nie mogła zajść w ciążę , mój dom byłby pełny dzieci....
Kolejne złote myśli "może zmieńcie lekarza, bo widać ten wam nie pomaga". Cóż myślę, że w kwestii lekarzs lepiej trafić nie moglam. Gdy tylko potrzebuje jego rady odnośnie starań/ badań itd nie ma problemu by odpisał na moje smsy czy dopisał mnie na CITO do swojej poradni.
Inne złote myśli dotyczą rad w stylu, "musicie bardziej chcieć mieć dziecko, przecież to nie może być takie trudne żeby zajść w ciążę". Hmm ten co to mówi nigdy nie starał się o dziecko więcej niż kilka miesięcy. U nas za chwilę to będą trzy lata...
Niestety sama chęć zajść w ciążę, nie sprawi, że w nią zajde...
Tyle na dzisiaj. Miłego wieczoru

Dzisiaj spotkałam się z rodziną męża. Mają jedno dziecko plus drugi jest w drodze. W staraniach nie mieli żadnych problemów pierwszy syn urodził się wtedy gdy zaplanowali po tym jak kupili mieszkanie. Drugi pojawi się po Nowym Roku na świecie po tym jak pierwszy już jest odchowany. Patrzyłam dziś na nich i pomyślałam sobie, co by było gdyby nam się udało od razu w momencie gdy zaczęliśmy się starac? Nasze dziecko stawiałoby prawdopodobnie już pierwsze kroki a my cieszylibyśmy się z każdej jego miny, każdego uśmiechu.
Dziś bratanek męża złapał mnie za rękę na spacerze a ja pomyślałam, że chxialsbym żeby to nasze dziecko trzymało mnie za nią, żebyśmy spędzali z nim czas. Choć uwielbia spędzać czas z małymi dziećmi coraz ciężej jest mi to robić bo my swojego nie mamy i los stoi nam na przeszkodzie w tej kwestii.
Jakoś nostalgiczny był dla mnie to weekend....
Oby kolejne dni dały mi więcej pozytywnej energii.

Witajcie,
Mam nadzieję, że zagościcie tu na dłużej. Będę dzielić się z wami tym co jest dla mnie najtrudniejsze z czym myślałam, że nigdy się nie spotkam, z kim nikt w moim otoczeniu nie ma problemu, gdzie ja jestem taka "wyjątkowa". Od ponad dwóch lat staram się o dziecko. Starania są mega frustrująca i człowiek raz czuję się jak pan życia myśląc , że tym razem mu się udało , a za chwili przychodzi on okres, który te radosne oczekiwanie przerywa....